Erdoğdu Köyü Tarihçe

Erdoğdu köyü, ilk kuruluş olarak 1895 yıllarında kafkasya ve kırımdan gelen tatarlar tarafından otuz kırk hane olarak köyün bugünkü bulunduğu yerden bir iki km kuzeyinde "Avcıali" denilen yerde kurulmuştur.1910'lu yıllarda Bulgaristan'ın Osmanpazarı ilçesinin çeşitli köylerinden (özellikle Kovancılar köyünden) gelen göçmenlerle köyün bugünkü bulunduğu yere yerleşilmiştir.Tuzlukçu'ya uzaklığı 12 ,Akşehir'e uzaklığı 25 km’dir.Konya İline uzaklığı ise 125 km.dir. 200 haneli köyde 502 kişi yaşamaktadır ve köy halkını tatarlar ve göçmenler oluşturmaktadır.Köyün yaklaşık 30.000 dekar tarım arazisi ve 1.800 dekar da merası vardır. Temel geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır.Köyde sulama amaçlı ve kapalı sulama sistemi bulunan Tarımsal Kalkınma Kooperatifi faaliyetini sürdürmektedir. Köyde 2 adet cami, sağlık ocağı, tarım kredi kooperatifi, postane, 6 derslikli okul ve öğretmen lojmanı mevcuttur. Öğrenci azlığından kapalı olan okulda 1. ve 2. kademe öğrencileri Akşehir’e taşınmaktadır.Köyün şu anki muhtarı Hamza ATAŞ 'tır.

------------------------------------------------------------------

Bülent AKINCI' dan;
Selam Erdoğdu... Dışarıda olmama rağmen sanki o köyün içinden hiç çıkmamışım gibi hissediyorum. Bizim çocukluğumuzda (1975 doğumluyum) Erdoğdu Köyü deyince; Kalabalık, bir kaç kahvehanesi olan, Marangozhane(Çomak'lar), TV Tamircisi(Osman), Berberi(Rahmetli Hacı abi),Kasabı, Un Değirmenleri, Yağ değirmeni, Ayakkabı tamir atölyesi (İdris Dayı), Bakkalları (Hakkı Dayı, Halit Dayı, Recep Dayı), Kaynak atölyeleri, Sondajcımız, Dondurmacımız, Mavi bir köşemiz :)) (ve hatta bizden önce Sinemamız bile varmış) çevre köylerden ve hatta ilçelerden imrenerek adı anılır, alış veriş için çıkıldığında kılı kırk yaran esnaf ERDOĞDU lu deyince sepete iki kalem fazla mal koyardı... Saygınlığı olan, Dürüstlüğüne ve insanlarının samimiyetine inanılan ERDOĞDU;belki bu özelliklerinden bir şey yitirmedi ama yıllar geçtikçe ne tayin olan Öğretmenlerimiz, ne doktorlarımız, ne Ziraat mühendislerimiz kaldı... Şehirlere başlayan göçlerle gün geçtikçe daha da büyümesi beklenen ve parmakla gösterilen ERDOĞDU Şimdi ıssız, şimdi yalnız... Bilirim ki toplanılsa bir ilçe eder, bilirim ki geri göç başlasa ERDOĞDU bir Plakayı hak eder... Ama bilirim ki ekmek uzaklarda, bilirim ki toprak yorgun ve bilirim ki suyumuz çoktan elveda demiş bizlere... ERDOĞDUM, ERDOĞDULUM yıkılmaz, kabul etmez öyle silinmeyi haritadan... Biz bu coğrafyanın çocuklarıyız, bu toprakların çocuklarıyız ne etnik köken ayırır bizi, ne de aşağısı-Yukarısı... Hem Avrupa'dan, hem Asya'dan gelip toplanmışız bu toprakta... Ekmeğimizi paylaşmışız ve çocuklarımızı... Erdoğdu’nun en kalabalık ailesi de, tek başına kalmış olanı da bir candır o topraklara... Delik pabucumuzu da, yırtık pantolonumuzu da bu toprak verdi bize... Bir bayram sabahı tek safta toplanıp beraber sevinmişsek yada karakışta bir mezarlıkta beraber akıtmışsak gözyaşlarımızı, KİM bozabilir ki bu sevdayı... Seni ve "Seninkileri" seviyorum ERDOĞDUM.... Saygılar....
Bülent AKINCI